De Brooks waterval in Katmai National Park is in Alaska de beste plek om bruine beren te spotten. Ik verblijf twee nachten in Brooks Lodge, vlak bij de waterval. In het relatief kleine toestel waarmee ik van Anchorage naar King Salmon vlieg, tel ik zo’n 48 zitplaatsen. Die worden bezet door avontuurlijke reizigers die zich over de bear lodges in Katmai National Park zullen verspreiden. Na ongeveer een uur komen we aan in King Salmon en volgt een korte transfer naar het luchthavengebouw van de watervliegtuigen. In een schoolbus.
In het luchthavengebouw maken we alvast kennis met de beren van Katmai. Via een webcam is er verbinding met de iconische Brooks Falls, waar bruine beren op zalm vissen. Op het grote scherm zien we drie beren door het water waden. Die hopen wij straks in het echt te zien. Drie watervliegtuigjes brengen gasten van de lodge terug naar King Salmon en nemen nieuwe gasten mee die kant op. Met enkele uren vertraging vanwege de harde wind stappen ook wij in een watervliegtuig. Als je naar Alaska reist, moet je flexibel te zijn. Na ruim twintig minuten vliegen zien we Brooks Lodge liggen aan de oever van een groot meer. Ons watervliegtuig maakt een soepele landing en drijft daarna naar het strand. Over de drijvers van het vliegtuigje komen wij met droge voeten aan.
In het nationale park krijgen we eerst een uitgebreide briefing over hoe je je dient te gedragen in ‘bear country’. Dit onthoud ik in ieder geval: DO NOT RUN! Eventuele etenswaren uit je bagage worden in bewaring genomen, zodat je in het nationale park straks niet (onbedoeld) een berenlokker wordt met de mueslirepen, chocolade of appeltje in je rugzak.
Na de briefing volgt een oriëntatie door het kamp, een beetje onwennig omdat je er rekening mee houdt dat je een beer kunt tegenkomen. Er leven er ongeveer vijftig in het nationale park en ze houden zich op bij de rivieren om te kunnen vissen. Wanneer we het restaurant bereiken, krijgen we een seintje dat er inderdaad een beer in de buurt is. Voorzichtig lopen we naar het strand, waar een jonge bruine beer langs de vloedlijn kuiert. We zijn nog niet eens een uur in het nationale park en de eerste beer is al gespot! Dat belooft veel goeds.
Ik reis met vrienden en wij verblijven met z’n vieren in een van de rustieke houten cabins. Er staan twee stapelbedden met voldoende dekens, de verwarming doet het goed en de cabin heeft een eigen badkamer met douche en wc. Best comfortabel, ik was ingesteld op een meer spartaans onderkomen.
Spullen in de cabin gezet, deur op het berenslot en daar gaan we, het nationale park in. Met de instructies in ons achterhoofd zetten we koers naar de waterval. Het eerste stuk lopen we over een verhoogd wandelpad boven de rivier en een deel moerasland. Op dit traject zijn diverse hekken, dus hier ben je als wandelaar veilig. Onder ons zien we de rode zalmen zwemmen en dat is de reden dat hier zoveel beren leven. Deze sockeye zalm is van nature grijs, maar wordt knalrood wanneer deze gaat paaien en dat is precies wat de zalm hier komt doen.
Na het laatste hek is het opletten geblazen, want vanaf nu bevinden wij ons in bear territory. Een beer valt je niet zomaar aan, maar je moet hem niet laten schrikken. Dus volgen wij het advies om onderweg met elkaar te praten zodat de beren ons horen aankomen. Na ongeveer 20 minuten lopen over een wandelpad door het bos, komen we aan bij houten loopbruggen. Die splitsen zich uiteindelijk in twee routes die leiden naar platforms met uitzicht op de rivier en de waterval.
Een van de eerste beren die wij bij de waterval zien is nog jong en heeft het vissen nog niet onder de knie. De beren zitten aan de bovenkant van de ongeveer twee meter hoge waterval en hopen daar de zalmen te onderscheppen die tegen de waterval omhoog springen. De zalmen zijn op weg naar hun geboorteplek, waar zij zullen paaien en daarna sterven. Dan is hun circle of life rond. Tenzij ze eerder in de bek van een beer belanden. De jonge beer zit met zijn bek open te wachten tot er een zalm in springt. Dat blijkt niet de beste tactiek.
De platforms bieden goed zicht op de rivier en de waterval en zo kun je ook de beren goed zien. We tellen soms zes tot acht beren tegelijk. Het zijn bruine beren, maar vanaf ongeveer 160 kilometer landinwaarts wordt dezelfde soort in Alaska ‘grizzly’ genoemd. Zo te zien verdragen de beren elkaars gezelschap goed, er geen concurrentie voor voedsel want er is zalm in overvloed. Wel is er een rangorde. De sterkste beren eisen namelijk de beste plekken bij de waterval op.
Na een smakelijke lunch in de lodge (in buffetvorm en aan lange tafels, samen met de andere gasten) keren we terug naar de waterval. Er komt een enorme beer van de beboste oever naar beneden, de rivier in. Deze beer heeft duidelijk autoriteit want alle andere beren gaan aan de kant. Hij neemt positie in de waterval in en blijft er uren zitten. Af en toe hapt hij een zalm naar binnen, schijnbaar zonder inspanning. Een ranger vertelt ons dat deze beer als bijnaam 747 heeft, zoals het vliegtuig. Het is de grootste beer van het nationale park. Zo te zien heeft hij ruim voldoende vet om straks zijn winterslaap goed door te komen.
Na een dag vol beren schuiven we voor het avondeten aan bij een stel vriendelijke Amerikanen en volgt een geanimeerd gesprek. In dit soort lodges kom je veelal leuke, avontuurlijke reizigers tegen en is een gesprek snel aangeknoopt. Na het eten leren we tijdens een lezing genaamd ‘track, signs and scat’ van alles over het gedrag van de beren en hoe je de sporen die ze achterlaten kunt interpreteren.
Na een stevig ontbijt lopen we de volgende dag opnieuw naar de waterval om de vissende beren te bekijken. We maken weer talloze foto’s en filmpjes. Ook zijn we inmiddels dapper genoeg om een stuk het park in te wandelen, waar we onderweg twee spelende jonge beren tegenkomen. We kunnen ze in alle rust gadeslaan, zonder andere bezoekers om ons heen. De beren komen best dichtbij, maar trekken zich niets van ons aan. Later komen we ze opnieuw tegen bij de riviermonding.
Na twee overnachtingen en een ervaring rijker stappen we de laatste ochtend in het watervliegtuig voor de terugreis. Ik vond het een voorrecht om mij in het leefgebied van de beren te bevinden. Urenlang hebben wij de beren kunnen observeren op de platforms bij de waterval. Dat wij ook bij de lodge en tijdens wandelingen af en toe beren tegenkwamen, was een extra bonus.
Mijn korte verblijf in Brooks Lodge moest zeer ver vooruit gepland worden en er hing een stevig prijskaartje aan, maar het was het dubbel en dwars waard!
Categorieën:Alaska, Verenigde Staten
TravelTas 